What’s in a name: waarom “Ester zonder h”?

Zo gewoontjes als mijn achternaam is, zo onbedoeld lastig is vaak mijn voornaam. Nee, niet om uit te spreken, maar om op te schrijven. Voor mij, als typisch produkt (pun intended) van de lekker dwarse jaren ‘70, kozen mijn ouders ervoor mijn voornaam nèt even anders te schrijven dan gebruikelijk: Ester in plaats van Esther. 

Als iemand mijn naam wil noteren, voeg ik al mijn hele leven standaard “zonder h” toe nadat ik Ester gezegd heb. Want doe ik dat niet, gaat het altijd fout. “Computer says no” in de systemen van ziekenhuizen en reisbureaus tot verzekeringsmaatschappijen en de kapper. Mails die nooit bij mij aankomen. Ik denk dat degene achter esthervandenberg@outlook.com door de jaren heen regelmatig een volle prullenbak heeft gehad door berichten die voor mij bedoeld zijn. 

Door me als ZZP-er zo te noemen, hoop ik de verwarring voor te zijn. Ik wil niet dat potentiële opdrachtgevers gaan googlen op de verkeerde naam en zodoende niet bij mij uitkomen maar bij Esther van den Berg de illustrator. En natuurlijk hoop ik dat de bedrijfsnaam ook gewoon opvalt en blijft plakken. 

Tegelijkertijd zegt het ook iets over mijn punctualiteit; zonder h, het kan maar duidelijk zijn. Ik let op de details en hecht grote waarde aan correcte communicatie, dat is belangrijk in mijn vak. Dus als het echt heel precies moet, zeg ik soms zelfs:

“Ester, zonder h, van deN Berg en dan berg ook zonder h”.